Pendik escort arka sokaklarında, rüzgâr denizden sert esiyor, dar apartman aralarına sıkışmış hayatların perdelerini titretiyordu. O sokaklardan birinde, 26 yaşındaki Zeynep, küçük bir odada tek başına yaşıyordu. Odası, bir yatak, eski bir komodin ve duvarı çatlamış aynadan ibaretti. Ayna her sabah ona başka bir yüz gösteriyor gibiydi; biraz daha yorgun, biraz daha umutsuz.
Annesi onu çocuk yaşta bırakıp gitmiş, babası alkolle hayata küsmüştü. Çalışmaya başlamış, temizlikten garsonluğa kadar her işi denemişti.
Bir gece, çaresizlik içinde sahil kenarında yürürken, kendisine yardım edeceğini söyleyen biriyle tanıştı. “Sadece konuşacaksın, korkma,” demişti o kişi. Ama o konuşmaların nereye varacağını bilmiyordu o zamanlar. Günler, haftalar derken Zeynep, artık Pendik escort gecelerinde yaşayan bir kadın olmuştu. Her sabah eve dönerken içi acıyor, ama başka bir seçeneği olmadığını düşünüyordu.
Zeynep her sabah Pendik escort İskelesi’nin oradan geçen vapurlara bakardı. İnsanlar kahvelerini alıp işe gidiyor, hayatlarını yaşıyorlardı. O ise, o insanlara bakarken, “Keşke ben de onların arasında olabilsem,” derdi. İçinde, sönmeyen bir umut kırıntısı vardı.
Bir akşam, sahil kenarında seksi otururken yanına küçük bir kız geldi. Elinde oyuncak bir bebek vardı. “Teyze, sen neden ağlıyorsun?” diye sordu safça. Zeynep cevap veremedi, boğazı düğümlendi. Küçük kızın annesi gelip onu aldı, “Hadi kızım, rahatsız etme ablayı,” dedi. O an, Zeynep’in içinde bir şey koptu. Çünkü o da bir zamanlar o küçük kız kadar masumdu.
O gece, karar verdi. Artık bu hayatı geride bırakacaktı. Kolay olmayacaktı, biliyordu. Ama yeniden başlamak için cesaret etmesi gerekiyordu. Sabah olduğunda, Pendik’in sanayi bölgesindeki bir tekstil atölyesine gitti. İş istedi.
Bir yanıt yazın